Οι λέξεις δεν μιλούν
παρά μόνο τη γλώσσα της σιωπής.
Είναι τα σύμβολα
ενός αόρατου διαλόγου
μεταξύ των ανθρώπων.
Είναι τα ερείπια
των αρχαίων πολιτισμών
και οι μνήμες
του μέλλοντος.

Οι στίχοι αυτοί ανήκουν στον Νίκο Λυγερό, που επισκέφτηκε το Γενικό Λύκειο της Σίνδου στις 31/10/2006. Μίλησε στους μαθητές μας για το «μέλλον της ανθρωπότητας και της εκπαίδευσης στον πλανήτη ΓΗ» και παρόλο που οι μαθητές μας δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν την αλληγορική εκφορά του λόγου του με το μεγάλο βάθος των στοχασμών του, ωστόσο έδειξαν εξαιρετικό ενδιαφέρον να τον προσεγγίσουν. Γι’ αυτό τον ευχαριστούμε και είναι επιθυμία μας να επαναληφθεί μια τέτοια συνάντηση.

 

    -     Ποιος είσαι εσύ;
      -     Είμαι ο άλλος.
      -     Κι ο ένας;
      -     Εσείς!
      -     Γιατί δεν είσαι μαζί μας;
      -     Είμαι. Απλώς δεν είμαι μεταξύ σας.
      -     Μα γιατί;
      -     Για να είμαι με όλους.
      -     Δεν νιώθεις μόνος;
      -     Είμαστε πάντα μόνοι.
      -     Αλλά μαζί.
      -     Αυτή είναι η ανθρωπιά μας.
      -     Και τα τέρατα;
      -     Ιερά.

 

 

 

Ο Νίκος Λυγερός γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο, σύντομα όμως η οικογένειά του μεταφέρθηκε στη Γαλλία. Είναι ο Έλληνας που κατέχει τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας (IQ) στην κλίμακα Stanford-Binet, με 189 βαθμούς.

Ως ερευνητής κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας των αριθμών και της συνδυαστικής. Είναι επισκέπτης καθηγητής σερ διάφορα πανεπιστήμια και διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, είναι στρατηγικός σύμβουλος, καθηγητής προικισμένων παιδιών, expert διερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής, επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και του Συνδέσμου Καραθεοδωρή.

Δημοσίευσε περισσότερα από 2000 άρθρα πάνω σε θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας. Έχει ποιητικές συλλογές (Πηγή ρωμιοσύνης, Φωτεινή νοσταλγία, Το χρώμα του αοράτου, Le souvenir du dragon), σενάρια (Οι σκιές του Πύργου, Στο σταυροδρόμι του γαλάζιου), κωμωδίες (Autoréférence, Alter Ego, Un Deux-pièces), δράματα (Les démiurges, Les chacals, Les toques noires, Les lumières noires, Dialogues oubliés, Ludwig, Οι χορδές του χρόνου, Cinq mouvements pour un silence, L’homme qui n’existait pas, Formidabiles Homines), τραγωδίες (Ορέστης και Ηλέκτρα, Αχιλλέας και Πενθεσύλια, Οδυσσέας και Καλυψώ), ορατόριο (Προμηθέας και Αθηνά), όπερα (Ο Κένταυρος και ο Τιτάνας), μυθιστόρημα (Τα τριάντα φιλιά του ήλιου), διηγήματα (Les Caméléons, Les condamnés à vivre, Sous l’olivier, le soleil) και δοκίμιο (Νοητική Στρατηγική).

 

 

 

Όλοι τον ρωτούσαν
γιατί δεν άνοιγε τα φτερά του.
Όλοι τον ρωτούσαν
γιατί δεν πετούσε στους ουρανούς.
Κανείς όμως
δεν καταλάβαινε τα λόγια του.
Μόνο όταν άκουσαν
τη μουσική του
ένιωσαν την αλήθεια του.
Τα φτερά του τα είχε
μόνο και μόνο
για να τους προστατέψει.
Αυτός ήταν ο μόνος λόγος
της ύπαρξής του.

 

Ποιος βλέπει ότι το μέτρο της βαρβαρότητας
είναι μόνο και μόνο η αντίσταση της μνήμης;
Και ποιος βλέπει ότι η δύναμη της λήθης
είναι μόνο και μόνο η αποδοχή της νύχτας;
Τα τσεκούρια της σελήνης συνεχίζουν να σφάζουν
όμως δεν τολμούμε να τα σταματήσουμε.
Έχουμε μάθει να μιλάμε για ελευθερία
δίχως να αντιληφθούμε τα όριά της.
Κι όμως υπάρχει η απανθρωπιά
της γενοκτονίας των αθώων
κι ο ήλιος της δικαιοσύνης.

 

 

H αυθαιρεσία της επιλογής των στίχων είναι δική μας και ζητούμε την κατανόησή σας!!